Wielcy Polscy podróżnicy: Jan Potocki

Jan Potocki urodzony w 1761 roku w rodzinie magnackiej, syn Józefa i Teresy. Jako siedmioletni chłopiec opuścił rodzinę. W latach 1773-1776 uczył się wraz z bratem Sewerynem w szkole w Genewie, gdzie odebrał wykształcenie. Często przebywał w Paryżu. Świetnie władał językiem francuskim, a z językiem polskim zetknął się na dobre po przyjeździe do Polski.
W kwietniu 1778 roku w stopniu podporucznika armii austriackiej brał czynny udział w kampanii bawarskiej. Wiele podróżował, odbywał liczne podróże po Europie: do Holandii, Hiszpanii, Maroka, Dolnej Saksonii, ale na wschód, m. in. do Turcji, Egiptu i na Kaukaz. Służył w armii austriackiej. Walczył jako kawaler zakonu maltańskiego w latach 1779-1780 z berberyjskimi piratami na Morzu Śródziemnym.
W roku 1783 poślubił Julię Lubomirską, dziedziczkę Łańcuta i Krzeszowic. W 1785 roku udał się drogą morską przez Stambuł do Egiptu, a następnie do Wenecji. Przez ponad 2 lata (1785-1787) przebywał w Paryżu. We wrześniu 1788 założył drukarnię. 14 maja 1790 roku w Warszawie Potocki towarzyszył w locie balonem pionierowi  aeronautyki  Jeanowi Blanchardowi, stał się pierwszym Polakiem, który wzniósł się w powietrze balonem.
Ostatnie lata życia spędził na Podolu w zachowanym do dziś dworku w Uładówce koło Winnicy. Już nie podróżował. Miał objawy depresji. W 1815 r. w grudniu popełnił samobójstwo strzelając do siebie z pistoletu. Jan Potocki został pochowany najprawdopodobniej obok kościoła w pobliskim Pikowie, w miejscu swojego urodzenia.
Rodzina Pani Iwony